Jestem absolwentem I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie studiowałem w latach 1984 – 1991 (obecnie Warszawski Uniwersytet Medyczny).

Po ukończeniu studiów powróciłem do rodzinnego miasta Tarnobrzeg, gdzie odbyłem roczny staż w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym (lata 1991-1992).

Od początku mojej pracy zawodowej jestem związany z dziedziną medycyny zajmującą się diagnostyką obrazową. Posiadam II stopień specjalizacji z radiodiagnostyki (obecnie jest to specjalizacja z radiologii i diagnostyki obrazowej). Z czasem moja praca w tej dziedzinie medycyny stała się moją pasją (szczególnie diagnostyka obrazowa u dzieci), którą wykonuję z przyjemnością dla dobra moich pacjentów. Myślę, że przyczynili się do tego moi nauczyciele, których spotkałem na swej drodze zawodowej.

Swoją przygodę z diagnostyką obrazową rozpocząłem w roku 1992 w Zakładzie Radiologii Woj. Szp. Zespolonego w Tarnobrzegu, kierowanym wówczas przez dr Bogdana Pawlaka, mojego pierwszego nauczyciela. Pod Jego kierownictwem uzyskałem w roku 1995 I-szy stopień specjalizacji z radiodiagnostyki. Napisana przeze mnie w tym czasie praca poglądowa nt. diagnostyki obrazowej bólów pleców do dziś jest dla mnie wartościowym źródłem wiedzy na ten temat.

Prawdziwą pasję do tej dziedziny medycyny zaszczepił we mnie mój kolejny Nauczyciel, Wspaniały Człowiek i Wychowawca, Prof. Dr hab. med. Andrzej Marciński. Pan Profesor znając moje dotychczasowe dokonania, zaproponował mi pracę w prowadzonym przez siebie Zakładzie Radiologii Pediatrycznej Akademii Medycznej w Warszawie (dawny szpital przy ul. Litewskiej). Rozmowę telefoniczną z Panem Profesorem, która miała miejsce 17 stycznia 1996r zapamiętam na zawsze, gdyż zmieniła ona moje życie. Decyzja by wraz z rodziną przeprowadzić się do Warszawy zapadła niemal natychmiast, właśnie podczas tej rozmowy.